ฮวน ดิเอโก เกิดเมื่อ ค.ศ. 1474 ในครอบครัวชนพื้นเมืองชาวเม็กซิโก ที่เมือง Cuauhtitlan ซึ่งอยู่ห่างจากกรุงเม็กซิโกซิตี้ไปทางเหนือประมาณ 20 กิโลเมตร ท่านได้รับศีลล้างบาปเมื่อเป็นผู้ใหญ่แล้ว กล่าวกันว่าท่านเป็นชาวพื้นเมืองรุ่นแรก ๆ ที่ได้รับศีลล้างบาป ท่านได้แต่งงานแต่ได้ตกลงกับภรรยาที่จะถือพรหมจรรย์ ภายหลังภรรยาของท่านได้เสียชีวิตลง ท่านดำเนินชีวิตด้วยความเรียบง่าย ประกอบอาชีพเป็นช่างทอ เกษตรกร และรับจ้างใช้แรงงาน

เช้าวันที่ 9 ธันวาคม ค.ศ.1531 ท่านได้เห็นพระนางมารีย์พรหมจารีประจักษ์มา ท่านมีความรักอย่างลึกซึ่งต่อศีลมหาสนิท และได้รับอนุญาตเป็นพิเศษจากพระสังฆราชให้รับศีลมหาสนิทถึงสัปดาห์ละ 3 ครั้ง ซึ่งเป็นกรณีพิเศษสำหรับสมัยนั้น ท่านเดินเท้าระยะทาง 24 กิโลเมตร ทุกวันเพื่อไปร่วมมิสซาที่วัด

ฮวน ดิเอโก สิ้นใจเมื่อวันที่ 20 พฤษภาคม ค.ศ. 1548 เมื่ออายุ 74 ปี สมเด็จพระสันตะปาปายอห์นปอลที่ 2 ทรงแต่งตั้งท่านเป็นนักบุญเมื่อวันที่ 31 กรกฎาคม ค.ศ.2002

บรรดาประชาชาติ จงฟังพระดำรัสของพระเจ้าเถิด
และจงประกาศไปสุดแดนไกลว่า พระผู้ไถ่ของเราจะเสด็จมา อย่ากลัวไปเลย

ข้าแต่พระเจ้า
พระองค์ทรงใช้นักบุญฮวน ดิเอโก
ประกาศความรักที่พระนางมารีย์พรหมจารีมีต่อประชากรของพระองค์
โปรดให้ท่านเป็นผู้วอนขอแทนข้าพเจ้าทั้งหลาย
จะได้ฟังคำตักเตือนของพระนางมารีย์แห่งกวาดาลูเป
ปฏิบัติตามพระประสงค์ของพระองค์ตลอดไปด้วยเถิด
ทั้งนี้ ขอพึ่งพระบารมีพระเยซูคริสตเจ้า
พระบุตรผู้ทรงจำเริญ และครองราชย์
เป็นพระเจ้าหนึ่งเดียวกับพระองค์ และพระจิต ตลอดนิรันดร

ถิ่นทุรกันดารและแผ่นดินแห้งแล้งจงยินดีเถิด

  ทุ่งเวิ้งว้างจงเปรมปรีดิ์และผลิดอกเหมือนต้นดอกดิน
สถานที่นี้จงผลิดอกอย่างอุดม

  จงเปรมปรีดิ์และขับร้องด้วยความยินดี
เพราะได้รับสิริรุ่งโรจน์แห่งเลบานอน

  ได้รับความรุ่งเรืองแห่งภูเขาคาร์เมลและที่ราบชาโรน
ทุกคนจะเห็นพระสิริรุ่งโรจน์ขององค์พระผู้เป็นเจ้า

  และเห็นความยิ่งใหญ่ของพระเจ้าของเรา
จงทำให้มือที่อ่อนแอแข็งแรงขึ้น

  จงทำให้หัวเข่าที่ซวนเซมีความมั่นคง
จงกล่าวกับคนที่ท้อแท้ว่า “จงมานะเถิด อย่ากลัวเลย”

  ดูซิ พระเจ้าของท่านทั้งหลายจะเสด็จมาเพื่อช่วยท่านให้รอดพ้น
และจะทรงลงโทษศัตรูของท่านอย่างสาสม

  แล้วนัยน์ตาของคนตาบอดจะแลเห็น หูของคนหูหนวกจะได้ยิน
คนง่อยจะกระโดดได้อย่างกวาง และคนใบ้จะร้องตะโกนด้วยความยินดี

  เพราะน้ำจะพุ่งขึ้นมาในถิ่นทุรกันดาร และลำธารจะไหลในทุ่งเวิ้งว้าง
พื้นดินแห้งผากจะกลายเป็นสระน้ำ

  และดินที่ถูกแดดเผาจะกลายเป็นพุน้ำ
รังที่อาศัยของหมาในจะกลายเป็นพงอ้อและป่าต้นกก

  ที่นั่นจะมีทางหลวงซึ่งจะเรียกว่า “มรรคาศักดิ์สิทธิ์”
ผู้มีมลทินจะไม่เดินตามทางนี้ และคนโง่เขลาจะไม่หลงทางที่นั่น

  ที่นั่นจะไม่มีสิงโตอีกต่อไป จะไม่มีใครพบสัตว์ร้ายเดินตามทางนั้น
แต่ผู้ที่ได้รับความรอดพ้นจะเดินที่นั่น

  ผู้ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงไถ่ไว้แล้วจะกลับมายังศิโยน
พลางโห่ร้องด้วยความชื่นชม
ความยินดีจะอยู่บนศีรษะของเขาตลอดไป

  ความชื่นบานและความยินดีจะติดตามเขา
ความโศกเศร้าและการถอนใจจะหนีไปจากเขา

พระเจ้าของเรากำลังเสด็จมาช่วยเราให้รอดพ้น

ก. ข้าพเจ้ากำลังฟังอยู่ว่าพระองค์จะตรัสอะไร
องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงประกาศสันติภาพ
แก่ประชากรของพระองค์และแก่ผู้จงรักภักดีต่อพระองค์
ขอเพียงอย่าให้เขาทำสิ่งโง่เขลาอีก
ถูกแล้ว ความรอดพ้นอยู่ใกล้ผู้ที่ยำเกรงพระองค์
พระสิริรุ่งโรจน์ของพระองค์จะอยู่ในแผ่นดินของเรา

ข. ความรักมั่นคงและความซื่อสัตย์จะพบกัน
ความเที่ยงธรรมและสันติจะสวมกอดกัน
ความซื่อสัตย์จะปรากฏขึ้นจากแผ่นดิน
ความเที่ยงธรรมจะเยี่ยมหน้าจากสวรรค์

ค. ใช่แล้ว องค์พระผู้เป็นเจ้าจะประทานฝนเป็นพระพร
และแผ่นดินของเราก็จะให้ผลเก็บเกี่ยวมากมาย
ความเที่ยงธรรมจะเดินนำหน้าพระองค์
เบิกทางให้ทรงพระดำเนิน

อัลเลลูยา อัลเลลูยา
จงเตรียมทางขององค์พระผู้เป็นเจ้า
จงทำทางเดินของพระองค์ให้ตรงเถิด
แล้วมนุษย์ทุกคนจะเห็นความรอดพ้นจากพระเจ้า อัลเลลูยา

%paraวันหนึ่ง ขณะที่พระเยซูเจ้ากำลังทรงสั่งสอน บรรดาชาวฟาริสีและนักกฎหมายซึ่งมาจากทุกหมู่บ้านในแคว้นกาลิลีและจากกรุงเยรูซาเล็มนั่งอยู่ที่นั่นด้วย องค์พระผู้เป็นเจ้าประทานพระอานุภาพให้พระเยซูเจ้าทรงรักษาโรคได้ ขณะนั้นมีผู้หามคนอัมพาตนอนบนแคร่เข้ามา พยายามหาช่องนำคนอัมพาตมาวางไว้เฉพาะพระพักตร์ แต่เมื่อหาช่องนำคนอัมพาตเข้ามาไม่ได้เพราะมีคนมาก เขาจึงขึ้นไปบนหลังคา แล้วหย่อนคนอัมพาตนั้นพร้อมทั้งที่นอนลงมาตามช่องกระเบื้องตรงกลางห้องเฉพาะพระพักตร์ของพระเยซูเจ้า เมื่อพระองค์ทรงเห็นความเชื่อของเขาเหล่านั้น จึงตรัสว่า “เพื่อนเอ๋ย บาปของท่านได้รับการอภัยแล้ว” บรรดาธรรมาจารย์ และชาวฟาริสีคิดว่า “คนนี้เป็นใครกัน จึงกล่าวดูหมิ่นพระเจ้า ใครเล่าอภัยบาปได้ นอกจากพระเจ้าเท่านั้น” พระเยซูเจ้าทรงทราบความคิดของเขา จึงตรัสตอบว่า “ท่านทั้งหลายคิดเช่นนี้ในใจทำไม อย่างใดง่ายกว่ากัน การบอกว่า ‘บาปของท่านได้รับการอภัยแล้ว’ หรือบอกว่า ‘ลุกขึ้นเดินไปเถิด’ ” แต่เพื่อให้ท่านรู้ว่าบุตรแห่งมนุษย์มีอำนาจอภัยบาปได้บนแผ่นดินนี้ พระองค์ตรัสแก่คนอัมพาตว่า “เราสั่งท่าน จงลุกขึ้นแบกแคร่กลับไปบ้านเถิด” ทันใดนั้น เขาก็ลุกขึ้นต่อหน้าคนทั้งปวง แบกแคร่ที่ตนนอนอยู่ กลับไปบ้าน พลางสรรเสริญพระเจ้า ทุกคนต่างประหลาดใจ ถวายพระเกียรติแด่พระเจ้าและมีความกลัวมาก พูดกันว่า “วันนี้ เราได้เห็นสิ่งมหัศจรรย์อย่างยิ่ง”

โปรดเถิด พระเจ้าข้า
โปรดทรงรับบรรณาการที่ข้าพเจ้าทั้งหลาย
ได้รับจากพระกรุณานำกลับมาถวาย
ขอให้สิ่งที่พระองค์ประทานให้
เพื่อเสริมสร้างความจงรักภักดีในแผ่นดินนี้
เป็นมัดจำว่าข้าพเจ้าทั้งหลาย
จะได้รับความรอดพ้นตลอดนิรันดรด้วยเถิด
ทั้งนี้ ขอพึ่งพระบารมีพระคริสตเจ้าของข้าพเจ้าทั้งหลาย

ข้าแต่พระเจ้า โปรดเสด็จมาเยี่ยมข้าพเจ้าทั้งหลาย และนำสันติมาให้
เพื่อข้าพเจ้าทั้งหลายจะได้มีใจชื่นชมยินดีอย่างเหลือล้นเฉพาะพระพักตร์